Verhaal

Eindelijk weer een echte winter

Fallback image Mariska Schouw

Al jaren praten ze er over dat het 'deze winter' (dat zeggen ze elk jaar dus weer) de koudste winter in 100 jaar gaat worden. En elke keer hebben we misschien een paar nachten vorst en twee sneeuwvlokken, meer niet. Als kind heb ik nog wel eens op het ijs gestaan en grote sneeuwpoppen gemaakt, maar ik had de hoop om ooit nog een keer een echte winter mee te maken eigenlijk al opgegeven. 

Mijn moeder en ik gezellig op het bankje
Dit jaar zeiden ze voor de verandering niet dat het de koudste winter zou worden in 100 jaar. De koudste winter in 100 jaar is het evengoed niet geworden, maar een echte winter was het zeker. Dit jaar voorspelde ze dat er in het weekend van 6 en 7 Februari een sneeuwstorm zou komen, oké heel leuk, maar eerst zien, dan geloven. Zaterdag was er eigenlijk nog niks aan de hand, ik had geen vlokje sneeuw gezien, het begon wel hard te waaien. De voorspelling zou vast wel weer overdreven zijn geweest, net zoals de jaren ervoor. Dus ik werd zondag wakker en wat zag ik? Sneeuw!! Maar het was eigenlijk helemaal nog niet zo veel dacht ik. Ik kon het dak gewoon nog zien. Dus ik ging naar beneden en ik zag dat alle sneeuw, in één hoek was gewaaid. Het was nog steeds minder dan voorspeld, het kwam niet in de buurt van de 15 tot 30 cm die ze voorspelden, maar het was al meer dan voorgaande jaren. 
Mijn moeder en ik lopen elke dag samen een rondje door Enkhuizen, dus dat deden we vandaag ook. Met mijn mobiel mee, zodat ik foto's kon maken van de sneeuw. We kwamen leuke dingen tegen, zoals een treurwilg met een bevroren onderkant en plekken waar de gevallen sneeuw weer omhoog waaide. Toch was er een lichte teleurstelling omdat ze zo veel meer hadden voorspeld. 
Tot we de volgende dag een bericht langs zagen komen van een compleet bevroren bankje bij de companieshaven, dat moesten we natuurlijk met onze eigen ogen zien. Met een temperatuur van -4 en een gevoelstemperatuur van -14 gingen we op pad. Het was lekker koud aangezien we geen goede winterkleding hadden, want ja, we hebben al jaren geen echt koude winter meer gehad. Een paar winters geleden (2017 denk ik) had ik niet eens een winterjas, omdat ik dat niet nodig vond.
Met mijn dunne handschoenen en een oude sjaal van mijn moeder, gingen we naar dat bankje. We zijn via het Snouck van Loosenpark en de drom gegaan, want dat zijn ook wel leuke plekjes om langs te lopen.
Vlak voordat we bij de haven aankwamen, zagen we langs de muur een enorme berg met sneeuw liggen van in ieder geval een meter hoog.
Daarna liepen we de steiger van de haven op. Het waaide heel hard en het was ijskoud. Toen we bijna bij het bankje waren, veranderde de steiger waar je veel grip had, opeens in een ijsbaan, het was er spekglad.
Er stonden drie bankjes die alle drie bedekt waren met ijs. De twee verste waren wat minder spectaculair. Alles op de steiger was bevroren, inclusief mijn moeder en ik. Zoveel ijs en kou heb ik in mijn 21 jaar nog niet meegemaakt. Dit was echt ongekend. Ik kan het eigenlijk ook niet met woorden beschrijven, je moet dit echt zien op de foto's.
Later kwamen er twee vrouwen aan die het bankje ook wel met eigen ogen wilde bekijken. Ze vroegen of we een foto van ze wilde maken. Dat wilden we natuurlijk wel. Daarna wilden wij dat natuurlijk ook. We gingen zitten op het met ijs bedekte bankje die verrassend genoeg helemaal niet koud aanvoelde. Daarna zijn we daar weg gegaan.
We zijn door gegaan naar het strand, daar is alles ook nat, dus we hoopte dat we weer zoiets zouden zien. Op het strand zagen we met ijs bedekte steigers, takken met een dikke laag ijs er omheen en een strand waar het verschil tussen zand en water niet meer te zien was. Ook dit was weer prachtig. Nadat we bij het strand geweest waren, gingen we lekker naar huis voor een kop warme chocolademelk.
De dag erna scheen de zon, het vroor nog wel, maar door de zon begon het sneeuw toch al wat te smelten. We waren wel nog even op stap gegaan om naar de vuurtoren bij de haven te bekijken, maar die was op een paar enorme ijspegels en bevroren stenen niet heel spectaculair. Ik hoop dat de vorst nog even doorzet, dan kan ik kijken of ik mijn schaatsen nog pas.