Manon Hees
A F S L U U T D I E K
Vader zit te boete
Zeun die leest de krant
Kindere binne an ‘t koete (knikkeren)
“Is d’r nog nuuws in ‘t land?”
‘t Is de vreeg van moeder,
Zelluf leest ze niet,
Want met zo’n ok vol jonges
Ew je deerveur gien tied
“Ja , hier in ‘n stukkie
- ik mot ‘r van op de pot –
Staat: “Nog ‘n enkel rukkie
En bezegeld is ‘t lot…
De diek die zal zich slute
De Zuierzee wordt meer….
Wat zand, wat grind, wat klute
“Gooi nou die krant maar neer!”
En Vader kiekt puur lilluk
Al naar z’n ouste knul
“Die krant te zitte spelle
Met zoveul flauwe kul….!”
“Van eul dat doen en late
Deer an die afsluutdiek,
Ewwe ze niet in de gate
Dot ‘t wordt ‘n lange stiek…. (sjouw)
Ze denke dotte ze d’r binne
Maar dat gaat zo maar niet:
Geleerde binne an ‘t zinne:
“Oe rake we die diek weer kwiet”.
En mocht die diek ‘r komme
Je kenne ‘r van op an
Den akt de floot – verdomme –
Um ‘s nachts weer in de pan
“Nee zeun, let op je vader
Van die afsluutdiek komt niks
Die zee die aalt m’n end wel
Dat wed ik om een riks”…..
En op een mooie meidag
Eul kort na vaders taal
- ‘n messiene sting te stome,
dee dreune stien en staal….-
Toen kwam de leste zandbak
Bestraald deur ‘t felle licht
Liet valle ‘t leste vrachie…..
Toen was de diek goed dicht
Maar in een stille kamer
Sting moeder en d’r kroost
Un art leek wel ‘n amer….
Wie brocht ‘r ier wat troost?
De diek was dicht den valle
Gaf dat un zo’n verdriet
Wat kon die diek un skele
Ze ware vader kwiet!
De oudste zeun docht effies
An wat z’n vader ad bekend:
“M’n zeun al om ‘n riksie
Die zee aalt wel m’n end!”
GERHARD STAVENUITER