Corry Blok-Plas
Peter met geldtas voor het havengeld.
Peter Beers (1943) werd geboren in het Snouck van Loosenpark in Enkhuizen en woonde daar tot zijn 24ste. Dit is een plek dicht bij de haven van Enkhuizen en voor Peter een fijne plek om op te groeien. Overal water in de buurt en bij Peter ontstond al gauw het idee dat hij wilde gaan varen. Als tiener begon hij weliswaar op de scheepswerf van Stapel maar de sprong van het bouwen van schepen naar het varen is niet zo heel groot en het varen volgde dan ook snel.
Visserij met dramatische afloop
In de tweede helft van de jaren zestig na zijn diensttijd stapte Peter aan boord van de EH 1 van de familie Volgers. In het zomerseizoen werd er met de kuil op paling gevist en daarna volgde het vissen met staande netten op o.a. snoekbaars. Op een vrijdag na Harddraverijdag haalden de drie bemanningsleden met de bijboot de vangst binnen. Die was aanzienlijk en samen met het gewicht van de mannen, lag de bijboot diep op het water. Een paar grote golven waren voldoende om de boot te doen zinken. De mannen hadden alle drie “oliegoed” met lieslaarzen aan, waarmee het natuurlijk niet goed zwemmen is. Het is Peter gelukt om de kleding uit te trekken en boven water te komen. De andere twee heeft hij nooit meer gezien. Peter probeerde om naar de wal te zwemmen maar dat was te ver. Hij kon nog wel een fuikenstok vast pakken en hopen…. Hij had veel geluk toen de Enkhuizer visser Jan Klaassen van de EH 49 hem door een verrekijker in het vizier kreeg en op tijd binnen kon halen. Nu was de visserij al niet de grote passie van Peter maar na deze wel heel dramatische ervaring, stopte hij met vissen.
Een andere tak van varen
Peter had voor zijn diensttijd een paar maanden als leerling machinist op een coaster gevaren en dat was hem wel bevallen. Met behulp van een beurs ging hij de dagschool voor machinisten volgen in IJmuiden met goed resultaat. Daarna volgde de grote vaart. Met o.a. koeltransporten en zware transporten voer hij over de hele wereld. Als machinist had hij een mooi leven. Samen met de kapiteins waren er veel hele gezellige avonden ….. Toch heeft zo’n mooi leven en vele maanden ver van huis, ook z’n nadelen en het is zeker niet bevorderlijk voor een goed huwelijk. Dat van Peter strandde dan ook.
Boten bouwen in de offshore-periode
Een nieuwe liefde wilde hij een kans geven en dat deed hem besluiten de grote vaart vaarwel te zeggen en in 1980 over te stappen naar de offshore. Een gasproductieplatform van Penzoil was gedurende een week zijn werkterrein, afgewisseld door een week thuis. Dit heeft Peter tot zijn pensioen in 2003 volgehouden. Toch miste hij het varen en dat moest dan maar privé opgelost worden. Hij kocht een kruisertje van 7,5 meter, dat hij toch een beetje aan de kleine kant vond. Dus werd het ding doormidden gezaagd en met 1,5 meter verlengd en na een paar jaar verkocht. Er volgden nog verschillende andere plezierboten tot Peter begin jaren negentig besloot een eigen ontwerp te bouwen. Het werd een schip van 13,5 meter bij 4,33 meter. Het hele project duurde van 1991 tot 1999. Het feit dat de inbouw van het schip nog niet klaar was, belette hem niet om met vrouw en kind een varende vakantie te houden. Provisorisch werden bedden en kookgelegenheid gefabriceerd en daarmee voer men de haven van Broekerhaven uit de weide wereld in.
De buitenhaven van Broekerhaven met op de achtergrond het IJsselmeer.
Havenmeester, hoe word je dat?
Hoewel een echte Enkhuizer, lagen de boten van Peter altijd in de Broekerhaven van Bovenkarspel. Ook omdat hij daar zijn (ver)bouwactiviteiten aan zijn boten verrichtte op de werf van (voorheen) Van der Meulen. Hij was daar thuis en door de jaren leer je natuurlijk de mensen kennen van de vaste ligplaatsen. Er is een actieve watersportvereniging “de Broekerhaven” met het clubblad “de Broekerzeepost”, die draait op vrijwilligers. Omdat de haven niet zo heel veel ligplaatsen heeft is het natuurlijk duur om een havenmeester in dienst te hebben. Nadat Jaap Peerdeman hiermee stopte, werd dan ook besloten om de klus te laten klaren door een aantal vrijwilligers. Peter en zijn vrouw hadden inmiddels de leeftijd bereikt, waarop, mede door gezondheidsproblemen, het niet meer mogelijk was om actief te varen.
Het clubhuis van WsV "de Broekerhaven".
Om toch betrokken te blijven bij de Broekerhaven, zet Peter zich dan ook met nog vier andere mannen in om het reilen en zeilen in de haven in goede banen te leiden en het havengeld te innen. Er is een rooster van de dagen door het seizoen, waarop de iedere vrijwilliger verantwoordelijk is om het liggeld te innen. Dit bedraagt in 2025 € 1,80 per meter en € 1,80 pp. toeristenbelasting. Omdat ze dit om de beurt doen, zien ze elkaar niet en is dat niet zo gezellig. Daarom hebben de mannen iedere ochtend om 10.00 uur een koffie-uurtje in het clubhuis om gezellig bij te praten.
Voor Peter Beers is het havenmeesterschap een mooie taak om zijn tijd, na een bewogen leven, mee te vullen.
Foto's door P. Beers.