Het golven van graan
We waren nog maar nauwelijks
op weg of mijn vader riep juichend
door de Taunus welkom
op de bodem van de zee
in de jaren zestig op weg naar nergens
Ik dacht dat hij hallucineerde
achter het stuur want ik zag het
graan golven op de velden en
akkers vol tulpen die ik wilde
plukken voor mijn moeder
in een vaas op zondag
Dit land was geen land, dit
is een drooggevallen zoete zee geweest
met kleine verzwolgen eilanden
en in de bodem oeroude schepen
rottend, wachtend op een gravend mens
En de dijken omzomen de zee
en de wind waait waar hij wil
en in de wegatlas stond NOP
de naam van deze nieuwe bodem
vol van het golvend graan
Arjen Boswijk, juni 2016
Foto: "Tulips in Noordoostpolder" (CC BY 2.0) by Anneke de Bundel