Verhaal

Van water naar land

Fallback image Lida Dijkman

Vrijdag 15 juni ben ik met twee vriendinnen naar Batavia Haven gegaan. We gingen op excursie naar de Marker Wadden. Het was prachtig weer voor een boottocht. We hadden een dag van te voren een restaurant besproken om vooraf aan de tocht een hapje te eten. In de ochtend van de 15e belde het restaurant met de boodschap dat wij daar niet konden komen eten, het was verhuurd aan een gezelschap. De blokkade op de website had niet goed gewerkt.
Dus zijn we op de bonnefooi op pad gegaan en we waren benieuwd of we een restaurant zouden kunnen vinden om een hapje te eten. Zou het niet lukken ook geen probleem goed voor de lijn.
Bij aankomst in de Haven was er een braderie, oude ambachten en een shanty koor. De oude ambachten en de muziek waren gezellig. De braderie, telefoon hoesjes, sokken, vette worst en petjes, is niet iets waar ik blij van wordt.
We hebben de informatietent bezocht over de Marker wadden en kregen een mooie folder over het nieuwe gebied mee. We zochten een restaurant op, was dus geen probleem en hebben daar heerlijk gegeten.

Om 19.00 uur zaten we op de boot en vaarden uit. Op de boot ontmoete ik oude kennissen, het was leuk om ze weer te zien en te spreken. Met beide had ik in het verleden gewerkt.

Een medewerker van Natuurmonumenten  heette ons welkom en vertelde over het project de Marker wadden. Natuurmonumenten wordt ook de beheerder van dit nieuwe gebied.

Marker Wadden is een uniek natuurgebied in ontwikkeling. De natuureilanden worden aangelegd met zand, klei en slib uit het Markermeer. Dit grote project draagt bij aan het natuurherstel van het Markermeer. Op deze nieuwe groep eilanden met natuurlijke oevers komt nieuwe natuur tot ontwikkeling. Zowel onder als boven water. Een natuurparadijs voor vissen en vogels en een heerlijk recreatie-eiland.

Er komen herinneringen boven, allereerst uit India. Een van de twee vriendinnen was mee op die reis naar India en ik zeg tegen haar dat de boottocht me doet denken aan een boottocht naar een nieuw mangroven gebied wat aan het ontstaan was bij de Baai van Bengalen, aan de monding van de rivier de Dhamra en de houten boot waar we een dag op vaarden. (zie foto) Het eiland is eigenlijk een nieuw aangroeisel van Bhitarkanika, het bestaande mangroven reservaat. Bij aankomst moesten we van de boot door het water naar het eiland met nog veel zand en opkomende mangroven plantjes.

Maar ook aan mijn jeugd. Je nam ons altijd mee naar grote projecten als de aanleg van de Velsertunnel, rijden over de afsluitdijk, de dijk Lelystad en Enkhuizen, de Deltawerken in Zeeland en we reden over de dijk van Amsterdam naar Lelystad Haven en er was nog aan twee kanten water. Toen nooit bedacht dat ik daar later zou komen te wonen. We waren altijd onder de indruk van deze grote projecten en nu bij het project Marker wadden bekruipt mij hetzelfde gevoel.
Beetje trots ook wel zijn wij Nederlanders toch wel goed in.

Als de boot afmeert en we gaan van boord geeft de bemanning een beetje met humor aan; “ja een grote hoop zand”  Dat is het natuurlijk ook nog. We krijgen een rondleiding.

Het is heel bijzonder om zo land geboren te zien worden. Ik ben onder de indruk op het eiland wat toegankelijk wordt voor het publiek is een prachtig strand waar het me heerlijk toeven lijkt. Het is duidelijk dat de mensen van Natuurmonumenten en Rijkswaterstaat die de rondleiding verzorgen erg genieten en trots zijn op wat hier ontstaat en wat mij betreft terecht. Er zijn al veel vogels en de natuur schijnt zich te herstellen. We horen ook nog een bijzonder weetje wat mij erg goed doet. De postcode loterij betaald flink mee, dan is mijn maandelijkse bijdrage aan de postcodeloterij toch goed besteed. Want opzeggen doe ik deze loterij niet, want je weet maar nooit. Terug op het schip roept een bemanningslid om wat er allemaal te drinken en te eten is aan boord en biologische Snickers en je hoort hem lachen. Hij heeft het gezelschap ingeschat.

foto