Verhaal

Sneêuw

Fallback image Historische Vereniging Oud Stede Broec
Schermafbeelding 2020-12-28 om 14.26.08.png

Winterdags, as ’r van die loôdgroize luchte benne en de temperatuur is onder nul, den hè-je grôte kans dat ’r sneêuw an zit te kommen. Sneêuw wordt in ’t Westfries ok wel snei noemd. Al begint ’t nou heêl zachies te sneêuwen, van dat foine spul of hier en deer ’n vlokkie, den noeme we dat krokkele, krokkere of krokke. Komt ’r ’n dik pak nei beneden, dat je meist gien zicht meer hewwe, den is ’t puur an ’t sneijagen; ze hewwe ’t den ok wel over ’n sneijacht. Loit ’r al ’n pittige zoôt en je loupe d’r deurheen, den kroig je vezelf klosters onder je klompe, skoene of leerze, die d’r thuis ofstampt worre moete. As je met blôte hande sneêuwballe make gane, worre ze op slot knoffelig. Je hewwe den domme hande kregen, ze benne deur de koud ongevoelig worren. En as ’t dooie gaat, zitte we met ’n sneiproest op de weg, ’n smerige, natte boel. Ze zegge den ok niet voor niks: van sneêuw hè-je drie keer last; as ’t valt, as ’t loit en as ’t gaat.

Tekst: Peter Ruitenberg, gepubliceerd door Historische Vereniging Oud Stede Broec in het jaarboek van 2017

Beeld: 'Winter 1963' van Jan Deen, uit de beeldbank van Historische Vereniging Oud Stede Broec, Fotonummer 03366