Een bruiloftsfeest om nooit te vergeten!

Feest !!!!!

Onze trouwdag had een feestje moeten zijn maar alles wat verkeerd kon gaan, ging verkeerd.

Wij zijn getrouwd op 21-12-2000 in Grou. Het was heel intiem met wat vrienden en familie.
De avond van te voren had mijn aanstaande mijn haar in de papillotten gedraaid want ik wilde graag krullen.
's Morgens waren de familieleden al vroeg aangekomen (wij trouwden om 11.00 uur en zij moesten uit Groningen komen) dus mijn zus Monique en vriendin Heidi haalden de papilloten uit mijn haar. Ik vond dat er veel te veel krullen in zaten en stopte op het laatste moment mijn hoofd nog onder de kraan. Stress, want nu moest er nog wat van mijn verzopen kapsel gemaakt worden. Maar toch, het was redelijk gelukt.
Trouwpak aan (gekocht bij de Wehkamp) en op naar de trouwauto’s.

Omdat we gek op mini coopers zijn... dus ook in de mini naar Grou.
Mooi gezicht: 5 mini coopers achter elkaar. We kwamen nog bijna te laat op het stadshuis. De bode stond al te roepen dat we moesten opschieten toen we aankwamen.
Het was een leuke trouwceremonie en op dat moment, Rick had het jawoord al gegeven, werd ik gretig en riep ik al: "Ja, ik wil" voordat de ambtenaar had gevraagd: "Wat is daarop uw antwoord? "
Daar stond ik dan met een knalrood hoofd.

Na de trouwerij gingen wij foto’s maken met een oom van Rick. De rest van de familie ging voor koffie naar het huis van mijn schoonouders.
Tijdens het foto’s maken, scheurde mijn man uit zijn broek en bleek dat de camera van zijn oom niet opgeladen was ( lekker amateuristisch).
Gelukkig woonde hij in de buurt dus in de mini naar het huis van zijn oom, ik de broek van Rick repareren en hij de camera op laden...

In Leeuwarden op het station zijn we foto’s gaan maken omdat we elkaar daar voor het eerst zagen. Staan we in de deuropening van de trein, wordt er gefloten en moesten we snel zien dat we eruit kwamen anders reed de trein weg.
Veel te laat kwamen we bij de rest van de familie en vrienden. Na de koffie en bruidstaart kwam het volgende: wij hadden zelf het lopend buffet verzorgd. Alles stond klaar zodat we konden eten. Op dat moment zeggen mijn zwager en schoonzus doodleuk: “Kunnen jullie op de kinderen passen? Wij gaan naar Leeuwarden want we moeten nog kerstcadeautjes kopen."
Ze stapten de deur uit en lieten ons in grote verbazing achter.

Dit was en is een bruiloftsfeest om nooit te vergeten!

Steffie Feenstra-Windig