Een nieuw hoofdstuk!

Ik kom uit een katholiek gezin met vijf kinderen, vier meisjes, één jongen. Mijn man heeft één broer die vijf jaar jonger is. We hebben zeven jaar verkering gehad. Die tijd hebben we hard gewerkt en hard gespaard voor de uitzet en de inboedel. Ook voor ons huwelijksfeest hebben we flink gespaard.

Mijn jurk had ik zelf ontworpen en is door een mevrouw uit de straat genaaid. Ik had witte queenies aan, in het bruidsboeket en in de corsages was witte stefanotis verwerkt.
De jurk heb ik later voor de carnaval gebruikt. Ik heb hem nog in een doos op zolder liggen.

Hij haalde me uit het ouderlijk huis op. Met een gehuurde auto gingen we naar het stadhuis. We trouwden om kwart voor tien in het stadhuis, daarna om half elf in de kerk.
Toen kon je nog helemaal niet ‘s middags trouwen. Dat wilden we wel, maar dat kon niet. Tussen de middag aten we met de gasten bij moeder thuis, samen aan de grote tafel, het bruidspaar op kop. Er was dan ook hulp hoor, de buren hielpen met de broodjes en de koffie. Iedereen rookte zowat, dat was toen nog zo. Gewoon de glaasjes met sigaretten op tafel. Nou dat is toch prachtig, dat dat allemaal voorbij is met dat roken.
‘s Middags was de receptie bij De Roskam in Hoorn en ‘s avonds de afsluiting van de trouwdag met een diner in De Roskam.

Het was toen gebruikelijk dat als je uit de stad kwam dan gaf je een diner en als je van het platteland kwam gaf je ‘s avonds een bruiloft en kwamen de flessen op tafel. Ik voelde me zo heerlijk die dag. Die lange jurk met sleep, alles zo mooi. Prachtig! Ik werkte in de Kalverstraat in een schoenenzaak. Heren, kinderen en pantoffels. Toen ik
trouwde stopte ik met werken. Dat was toen zo. Daarna ben ik als oproepkracht in de fotozaak gaan werken. Als je ging trouwen dan stopte je met werken. Dan begon je aan een nieuw hoofdstuk.

Ik vond niks eng toen, vond alles een uitdaging en stortte me er volledig in. Ik had een pracht leven, zat in de muziek, zong en trad op en deed van alles. Maar vond het
ook weer heel leuk om te verhuizen en een gezin te beginnen. Op onze trouwdag was het de eerste keer dat we bij elkaar sliepen. We waren al wel samen op kampeervakantie naar Texel geweest, maar daar moesten ongetrouwde stellen apart van elkaar slapen. We gingen met twee tentjes op vakantie. Er was een jongenskamp en een meisjeskamp. Op het meisjeskamp stonden ook de gezinnen. ‘s Avonds rond een uur of negen werd er door twee politieagenten op paarden op het dameskamp gecontroleerd of er geen jongens zaten. De tenten werden gewoon opengeritst om te kijken. Niet kloppen ofzo. Gewoon roetsj open.
En we waren nog braaf ook. Want als je betrapt werd dan werd je op de boot gezet en naar huis gestuurd. Je voelde je zo verantwoordelijk voor alles en je was eigenlijk ook zo bang gemaakt dat je het wel uit je hoofd liet om wat te doen. Het geloof speelde daar wel in mee hoor. We gingen met de fiets naar Texel en vanaf de boot rechtstreeks naar de katholieke kerk in Den Burg.

Kinderen krijgen lukte niet gelijk, maar gelukkig werd ons gezin uiteindelijk verrijkt met een zoon en een dochter. Ik ben vier maanden alleen in Spanje geweest en kwam samen met hem terug. Een hele onderneming, maar het is gelukt. Geweldig. We hebben twee heerlijke kinderen en drie heerlijke kleinkinderen. We passen drie dagen per week op de kleinzoon van zeven, bijna acht. Zalig vinden we dat. We gaan altijd naar het Zuiderzeemuseum. Toen hij net kon lopen wist hij daar al overal de weg.

Gouden tips:
- Zie het trouwen als een nieuw hoofdstuk van je leven.
- Begin er vol enthousiasme aan en maak er wat van!
- Geef niet op.
- Geniet samen van de kleinkinderen.