Verhaal

Een man is een jager

Beeldend kunstenaar Mirjam Bakker heeft samen met bewoners van de Wierdijk, Enkhuizen, een aantal huwelijken wat beter bekeken.

Fallback Image Profiel Femke van Drongelen icon location Enkhuizen
Trouwfoto echtpaar Wierdijk

We hebben wel vijf jaar verkering gehad. We zijn op zaterdagochtend 11 uur getrouwd. Hij was altijd vissen en kon nooit door de weeks trouwen. Het schip aan de kade leggen koste geld. We zijn in het stadhuis getrouwd, niet in kerk.

Ik zeg altijd tegen mijn kinderen ‘Een man is een jager’. Na het stadhuis zijn we met z’n allen naar zijn vader en moeder gegaan, daar vierden we het. De huiskamer zat vol. We waren beide hervormd. Om de kinderen te kunnen laten dopen moest je belijdend lid zijn. Hij is belijdend lid geworden. Alle vier de kinderen zijn gedoopt. Mijn schoonmoeder kwam uit Scheveningen en zei altijd: ‘Een kind komt de doop toe’. Je krijgt het van God en je geeft het weer terug. Ja, dat is gewoon hoe je bent opgevoed, dat zit er zo diep in, we zaten altijd op een christelijke school.”

We zijn 60 jaar getrouwd, maar nog nooit op vakantie geweest. Spakenburg is het verst waar we geweest zijn. Dat eten is altijd zo’n toestand, we lusten ook niet alles hoor. Als je dat tegenwoordig allemaal hoort, het is een pastaatje zus en een pastaatje zo, niks voor ons.

De man van de krant vroeg hoe het ons gelukt was om 60 jaar bij elkaar te blijven. Ik zei: ‘Fresia’s in de bijbel meneer’. De gedroogde corsage van ons huwelijk zit hier in dit bijbeltje.
Dat heeft vast geluk gebracht. We zijn er immers nog.

Zeg nooit nooit want de brug is zo breed, d’r ken zo een stukkie af vallen. Maar nou stoppen hoor want anders kan ik er vannacht weer niet van slapen. Je blijft toch moeder.
Alleen de oudste is niet thuis geboren, toen woonden we nog in.

We woonden in bij zijn ouders. We deden alles samen. Nou dat viel ook af hoor op het laatst, je hebt geen vrijheid hè. Op een gegeven moment dank je onze lieve Heer dat je wat voor je zelf hebt. We hebben grote golven over ons borst heen had hoor, maar we zijn er nog. Ik heb vanaf mijn 14e gediend, tot mijn 22e. Toen ik trouwde stopte ik met werken buitenshuis.

Nee, ze heeft nooit hoeven werken! Ik heb altijd goed de kost verdiend. Ze ging altijd voor het gezin. Maar vier jongens groot brengen met een man die altijd op zee zit is natuurlijk ook hard werken. Ja je was vader en moeder tegelijk.

De jongens vissen nog steeds. Maar dan verdien je 900 euro en dan gaat er 1100 euro in de tank. Ja dat schiet niet op hè.

Mijn vader was vijfenzeventig toen stond hij nog op het schip. Ze komen nog alle dagen. En nou ga ik pudding maken.

Gouden tips:
- Koester je corsage.
- Het is niet enkel rozengeur en maneschijn, maar dat hoort er nou eenmaal bij.
- Ga gewoon door.
- Het is geven en nemen.

Gouden tips van de straat:
- Betracht geduld.
- Een man in bed scheelt een deken.
- Eigenlijk moest je eerst je tweede kind krijgen en daarna pas de eerste.
- Slaap met oordoppen in en stoor je niet aan het snurken.
- Blijf in contact met elkaar. Écht in contact.
- Accepteer dat de een van Pluto en de ander van Mars komt.
- Maak tijd voor elkaar vrij.