Marion Doodeman-Veken
Wat ik me ook goed kan herinneren is dat we met onze auto, een oranje Ford Taunus, op het ijs van het IJsselmeer konden rijden. En na afloop van een ijsperiode, het kruiend ijs.
Mijn vader, Piet Veken, werd in 1983 bestuurslid van de Enkhuizer ijsclub. Hij hield zich bezig met de kaartverkoop bij de ingang en ging voor het seizoen langs om de lidmaatschapskaarten bij de mensen thuis te brengen. Dat deden alle bestuursleden en iedereen had een bepaalde wijk. Vanwege zijn gezondheid kon hij niet het fysieke werk doen. Mijn moeder hielp wel eens mee in de kantine, maar was de stille kracht op de achtergrond, zodat mijn vader zijn vrijwilligerswerk en tevens hobby kon doen. Mijn broertje en ik waren vooral te vinden op het ijs en lekker aan het schaatsen.
In de tachtiger jaren werden allerlei wedstrijden georganiseerd op de ijsbaan door de Enkhuizer ijsclub: priksleewedstrijden, kampioenschappen voor de jeugd. Ter gelegenheid van het 80 jarig bestaan van de ijsclub werd het NK kortebaan georganiseerd. Hieraan deed Jan Ykema mee, die later bekend werd als langebaanschaatser op de 500 en 1000 m en winnaar van de zilveren medaille op de 500m op de Olympische Spelen in Calgary in 1988.
Een andere herinnering die mij is bijgebleven is een marathon die op de ijsbaan in Enkhuizen gereden zou worden in 1986, ook het jaar dat de Elfstedentocht werd gereden. De posters waren al gedrukt en toen… besloot de KNSB dat er voor een andere plek werd gekozen. Die in Enkhuizen ging niet door! Balen, want het waren niet zomaar mannen die mee zouden doen. Onder hen onder andere Tomas Gustafson, Hilbert v.d Duim en Yep Kramer, de vader van Sven. Een jaar later lukte het toch nog om een marathon te organiseren in Enkhuizen.
Een populaire activiteit, georganiseerd door de Enkhuizer IJsclub was de Grachtentocht. Daar deed ik ook altijd aan mee. Ik weet niet meer of ik alle grachtentochten gereden heb, maar de kans is wel groot. Het schaatsen zelf vond ik geweldig, maar ook de gezelligheid op het ijs. Op het ijs kwam je altijd veel bekenden tegen. Onderweg of bij de vele koek en zopie kraampjes. En natuurlijk was het prachtig om door de Enkhuizer grachten en langs de Vest te rijden.
Mijn liefde voor ijs en schaatsen heb ik van mijn vader, maar ook via de Friese genen van mijn moeder. Behalve dat we zelf graag schaatsten, volgden we ook altijd het langebaanschaatsen op tv. We zijn ook met elkaar regelmatig naar Thialf geweest. Kaarten regelden we via de ijsclub. Dit was voor mij een start naar een hobby. Behalve naar Thialf, ging ik ook naar het buitenland om wedstrijden te kijken. Als eerste naar de Olympische Spelen in Albertville, gevolgd door EK’s en WK’s in o.a. Inzell, Hamar, Baselga, Göteborg en zelfs naar Calgary en een 2e keer naar de Spelen in Lillehammer.
Ik word nog steeds blij als het vriest en als het gesneeuwd heeft. Deze eigenschap zie ik weer terug in onze oudste zoon. Ook hij vindt het leuk om de wedstrijden op tv te volgen. Hij is ook al een paar keer met mij mee geweest naar Thialf en naar het WK schaatsen in het Olympische Stadion in Amsterdam. Voor dat evenement was éénmalig een ijsvloer gelegd.
Ik hoop dat het weer eens gaat vriezen. Want als er ijs ligt, dan zijn we er niet af te slaan!!
Marion Doodeman-Veken
Voor meer historie en foto’s van de Enkhuizer IJsclub: http://www.enkhuizerijsclub.nl/getsimple/geschiedenis/
via Yvonne Noorman