Hetty Scholten
Op de slee op de Oosterhaven: tante Hil Kouwenhoven, moeder Riek Bierhaalder, tante Ger Edelenbosch en tante Alie Fijma
Ze zullen het niet makkelijk hebben gehad. Ze klaagden nooit. Tenminste niet waar wij bij waren. Als wij, de kinderen, maar plezier hadden!
De “tantes”, die op de foto staan, waren buurvrouwen van het Suud. Vriendinnen, die bij een bakkie koffie lief en leed deelden. Maar er werd vooral veel gelachen. De slee, die je op de foto ziet had mijn vader, Arie Bierhaalder, van een bed gemaakt. Toen op een ochtend de sneeuw tegen de zeemuur was opgestoven, vlogen we met die slee naar beneden het Krabbersgat op.
Respect ook, omdat ik schaatstochten mocht rijden. De eerste naar Urk was de vuurdoop, die onder begeleiding plaatsvond. Ik was 11 jaar. Waren mijn ouders ongerust? Stonden ze bij de muur om te kijken of ik al terugkwam? We woonden vlakbij op de Kade.
Wat herinner ik mij van die eerste tocht? We hadden reserve riempjes en oranje veters mee. Een katoenen zakje om mijn nek met rozijnen, want daar kreeg je energie van. Dat ik onderweg een hoogte zag en dacht dat het Urk was. Nee, het waren stapels met ijsschotsen. Op Urk aangekomen gingen de anderen uitrusten en naar de koek en zopie. Ze deden ook hun schaatsen uit, ik niet, dan kreeg je ze niet meer aan. Als ze goed zaten moest je eraf blijven.
De tochten daarna naar Stavoren en Medemblik waren niet spannend meer, die reed je gewoon in een lange sliert met zijn allen. De kinderen van die tijd konden heel goed schaatsen, ik stond ook de hele dag op het ijs. Moe werd je niet, bijzonder toch?
Het was voor ons kinderen een geweldige en blije tijd!
Hetteke Bierhaalder met vriendin Ineke in een later jaar op de Vestinggracht.
Lees meer over Hetty in Meisje van het Suud, kind van het water
Foto’s: archief Hetty Scholten
via Corry Blok-Plas