Verhaal

Diverse herinneringen aan diverse winters

Fallback image Ali Keesman-de Graaff

Zomaar wat herinneringen aan winters die ik heb meegemaakt en foto’s uit een winter van voor mijn geboorte in 1933.

Scan_20210222 (2).jpg

Foto uit de winter van 1929 – Krabbersgat

Op mijn leeftijd heb ik vele winters meegemaakt die erg koud waren en waar ik nog herinneringen aan heb. Veel sneeuwval, het IJsselmeer dicht gevroren en met de oostenwind, die de sneeuw opjaagde over de zeemuur van Enkhuizen. Zo hoog dat je op de muur kon lopen.

Nog niet zo heel lang geleden, eind jaren zeventig, was de weg naar Andijk onbegaanbaar. Hij lag helemaal vol met sneeuw en de mannen moesten eerst met een schop een opening maken om weer naar Andijk te kunnen gaan. Ook waren er winters waarin je over het IJsselmeer van Enkhuizen naar Friesland en naar Urk met auto’s over het ijs kon rijden. Dit was in 1963 en later ook nog in de tachtiger jaren, geloof ik.

Ver voor die en mijn tijd is de T-ford van garage Kornalijnslijper bij ongeveer de Val van Urk door het ijs gezakt. Lees het verhaal hierover: In 1929 voorgoed verdwenen in de Val van Urk.  Toen had je dus ook al strenge winters. Op de foto boven het verhaal staan mijn opa en oma Van der Molen, helemaal rechts op het gekruide ijs op de strekdam in het Krabbersgat bij de misthoorn.

Scan_20210222 (3).jpg

Links mijn oma Antje van der Molen- Bakker in de winter van 1929

Maar de meeste herinneringen zijn toch uit mijn jeugd en de jaren 40-45. De kou, de honger, en de mensen uit de stad, die ondanks de hevige sneeuwval naar West-Friesland kwamen om voedsel te halen. Ik was nog jong maar kan het mij nog goed herinneren.

Ook zijn er wel leuke herinneringen: het schaatsen op het dicht gevroren IJsselmeer, mijn ouders die een tocht naar Peet in Andijk door de polder maakten. De bergen sneeuw, waar je met slee afging, glijbanen maken, waar je met een hele sliert achter elkaar aan het glijden was. Later maakten de buren het dan weer stroef met de inhoud van de asla van de kachel, want het gevaar van vallen en benen breken, zag je als jong kind niet.

Na dansles gingen we met z’n allen naar het Venedie om vanaf de Dijk naar beneden te glijden. Ja, er was ook veel plezier in die strenge winters. Over de narigheden in de hongerwinter van 1944/45 schrijf ik een apart verhaaltje. Zo ook over mijn eigen schaatservaringen. Zie Oorlogswinter en Schaatsen in wintertijd

 

Foto’s: archief A. Keesman- de Graaff

via Corry Blok-Plas